Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Ένα από τα πιο αξιαγάπητα και δημοφιλή οικογενειακά σκυλιά. Πάντα χαρούμενο, πολύ καθαρό, γεμάτο υγεία και ενέργεια. Αυτό το σκυλί δεν χρειάζεται σχεδόν τίποτα άλλο πέρα από αγάπη και συντροφικότητα.
Είναι χαρούμενο, έξυπνο, πιστό και υπάκουο σκυλί, αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη και την οικογένεια. Μπορεί να συνυπάρξει εύκολα με άλλα κατοικίδια.
Ένα ακόμη από τα... δώρα της ανατολής, το μικρόσωμο Πάγκ αποτελεί για πολλούς την «απόλυτη» επιλογή για σκύλο συντροφιάς.
Τα αξιαγάπητα και γνωστά μας Κανίς είναι από τα πιό διαδεδομένα σκυλιά συντροφιάς και όχι άδικα.Είναι τρυφερά, χαδιάρικα και είναι από τα σκυλιά που δε μαδούν ποτέ.
Στις αρχές του 20ου αιώνα επικράτησε διεθνώς το όνομα "Γουέστ Χάιλαντ Γουάιτ Τεριέ / West Highland White Terrier" για να αναδεικνύει τον τόπο καταγωγής της φυλής. Σήμερα τα Γουέστι έχουν γίνει από κυνηγόσκυλα, χαριτωμένοι σκύλοι συντροφιάς με διασημότερο εκπρόσωπο της φυλής τον πιστό φίλο του Οβελίξ, Ιντεφίξ.
Η συγκεκριμένη ράτσα σκυλιού προέρχεται από το Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ, το οποίο είχε εμφανιστεί από το 16ο αιώνα.
Τα μπισόν φριζέ είναι ιδανικά για σκυλιά συντροφιάς αφού έχουν γλυκό χαρακτήρα, καλούς τρόπους και είναι παιχνιδιάρικα. Είναι επίσης ιδανικά και για παιδιά αλλά μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και με άλλα σκυλιά αφού δεν είναι καθόλου επιθετικά και έχουν μεγάλη όρεξη για παιχνίδι.
Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Η ουρά του είναι πολύ κοντή και το τρίχωμά του επίσης μεσαίου μήκους και μέτρια σκληρό, ο χρωματισμός του είναι συνήθως κόκκινος, μαύρος ή καστανοκόκκινος, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Ο Κόργκι Πέμπροκ είναι από παράδοση ο αγαπημένος σκύλος της βασιλικής οικογένειας της Μ. Βρετανίας.
Στο Θιβέτ υπήρχε από πολύ παλιά και το χρησιμοποιούσαν σαν συνοδό και σαν φύλακα σε ναούς και σπίτια και ήταν πολύ αγαπητό σε μοναχούς και ευγενείς.
Έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες της ζωής στην πόλη. Κοιμάται μέσα στο σπίτι, είναι καθαρό, δεν είναι θορυβώδες όσο τα άλλα Τεριέ, έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και μια μεγάλη καθημερινή βόλτα είναι αρκετή για να εκτονωθεί.
Οι Ιάπωνες δημιούργησαν μια φυλή τόσο ξεχωριστή από τα άλλα σκυλιά, που στην Ιαπωνία, θεωρήθηκε σκυλί εργασίας, βοηθός ζώων, ενώ η ιαπωνική ράτσα Chin είναι αυστηρά για ευχάριστη συντροφιά ανθρώπων.
Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Είναι ένα μικρόσωμο σκυλί με μαυροκαφέ κεφάλι και συνήθως άσπρο σώμα, με μεγάλα αυτιά όρθια. Είναι πολύ ήσυχα σαν σκυλιά συντροφιάς και μέσα στο σπίτι δεν γαβγίζουν πολύ. Δημιουργήθηκε για το κυνήγι της αλεπούς αλλά τώρα ειναι σκύλος για συντροφιά.
Αυτός ο αλητάμπουρας με την πονηρή μουσουδίτσα και το πανέξυπνο βλέμμα, πάντα έτοιμος για σκανδαλιά, είναι ένα σκυλάκι που ξεκίνησε σαν ράτσα από τους δρόμους των Βρυξελλών και χάρη στα προσόντα του μπήκε στα σπίτια, στα σαλόνια και στούς πίνακες των μεγάλων ζωγράφων. Μπράβο του!