Ο Γερμανικός ποιμενικός, το δικό μας λυκόσκυλο, έχει την αρχοντιά του αρχηγού και την ομορφιά του λύκου από τον οποίο κατάγεται. Ένας περήφανος σύντροφος με πολλές δυνατότητες και ιστορία στο ενεργητικό του.
Πολύ δυνατός και πιστός, γίνεται καλός φύλακας του σπιτιού και ιδανικός για συντροφιά επειδή «αντέχει» στα παιχνίδια των παιδιών και εξοικειώνεται πολύ γρήγορα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τις συνήθειες της οικογένειας. Μάγκας, σιωπηλός, δεν τον ακούμε ποτέ εάν δεν το θέλουμε, αρκεί να «μην τον ξεχάσουμε». Του αρέσει πολύ να παίζει με τα σαγόνια του.
Το σκυλί του Αγ. Βερνάρδου, είναι ένα μεγαλόσωμο, εντυπωσιακό, δυνατό, μυώδες σκυλί, με μια λυπημένη έκφραση στο πρόσωπο. Τo ογκώδες και βαρύ κεφάλι έχει φαρδύ κρανίο, ανάμεσα στα μάτια σχηματίζεται αυλάκι και πάνω από αυτά υπάρχουν ζάρες.
Είναι μικρόσωμο με μεγάλο κεφάλι και είναι συγχρόνως φίλος και ανεξάρτητος, έξυπνος και αστείος, πεισματάρης και υπομονετικός. Το αθάνατο πνεύμα των τερριέ ευθύνεται για τον ήσυχο και φιλικό του χαρακτήρα που μπορεί να αλλάξει όταν κινδυνεύει ή αυτός, ή οι αγαπημένοι του.
Το Αφενπίντσερ ή αλλιώς το σκυλί με το πρόσωπο μαιμούς, είναι γνωστό και αγαπητό από τους γερμανούς ζωγράφους του 15ου αιώνα. Ο ΄Αλμπρεχτ Ντίρερ και άλλοι, το ζωγράφιζαν συχνά στους πίνακές τους. Είναι ένα "τρελόσκυλο" που χαίρεσαι να το παρακολουθείς και να γελάς με τα καμώματά του.