Ο Γερμανικός ποιμενικός, το δικό μας λυκόσκυλο, έχει την αρχοντιά του αρχηγού και την ομορφιά του λύκου από τον οποίο κατάγεται. Ένας περήφανος σύντροφος με πολλές δυνατότητες και ιστορία στο ενεργητικό του.

Το Γουίπετ θεωρείται απόγονος του ιταλικού Γκρέιχαουντ. Λόγω της ταχύτητάς του χρησιμοποιήθηκε στο κυνήγι του λαγού και σε αγώνες δρόμου.

Το σκυλί με τα γαλάζια γυάλινα μάτια και τις καταπληκτικές ικανότητες είναι εδώ. Και το όνομα αυτού, Καταχούλα. Ένα εξωτικό όνομα που την πρώτη φορά που το άκουσα σκέφτηκα: "Κάποιο μικρόσωμο σκυλί θα είναι με μαλλί μπούκλα για τα σαλόνια". Οταν όμως το είδα συμφώνησα με τον νονό του για αυτό το εξωτικό όνομα. Του πάει γάντι. Και τι σκύλος!!!

Είναι μικρόσωμο με μεγάλο κεφάλι και είναι συγχρόνως φίλος και ανεξάρτητος, έξυπνος και αστείος, πεισματάρης και υπομονετικός. Το αθάνατο πνεύμα των τερριέ ευθύνεται για τον ήσυχο και φιλικό του χαρακτήρα που μπορεί να αλλάξει όταν κινδυνεύει ή αυτός, ή οι αγαπημένοι του.