Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Είναι χαρούμενο, έξυπνο, πιστό και υπάκουο σκυλί, αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη και την οικογένεια. Μπορεί να συνυπάρξει εύκολα με άλλα κατοικίδια.
Το Τσόου Τσόου είναι συνήθως ευγενικό και υπομονετικό. Είναι πολύ πιστό και φιλικό με την οικογένεια, αλλά συγκρατημένο με τους ξένους. Συνήθως δένεται συναισθηματικά και είναι ιδιαίτερα προστατευτικό με ένα μέλος της οικογένειας.
Αφού επέζησαν από το ναυάγιο του Τιτανικού δεν φοβούνται τίποτα τα πεκινουά που έχουν εξαπλωθεί ταχύτατα σε όλο το κόσμο. Στην αρχή η φυλή δημιουργήθηκε για τις κυρίες των κινέζων αυτοκρατόρων, κυρίως για τις γυναίκες και την αυτοκράτειρα. Τώρα το έχουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί.
Πρόκειται για μια καθαρά ελληνική φυλή, που εκτράφηκε και χρησιμοποιήθηκε, από την αρχαία ελληνική φυλή των Μολοσσών, στην κλασσική εποχή, αλλά και αργότερα, από τον Μέγα Αλέξανδρο, στις εκστρατείες του, που διέδωσαν το ελληνικό πολιτισμό και πνεύμα στον τότε γνωστό κόσμο. Υπέροχα σκυλιά, σκληραγωγημένα και πιστά, απαραίτητο εργαλείο των κτηνοτρόφων και όχι μόνο.
Το όνομα Borzoi προέρχεται από τις ρωσικές λέξεις Borzaja Sobaka που σημαίνουν "σκύλος γρήγορος σαν τον άνεμο". Η φυλή αναπτύχθηκε ανατολικά των Ουραλίων. Για εκατοντάδες χρόνια η ρωσική αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τα Μπορζόι για το κυνήγι κυρίως λύκων και λαγών.