Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Το Ακίτα θεωρείται μέρος της φυσικής κληρονομιάς της Ιαπωνίας. Το Ακίτα είχε εκτιμηθεί πολύ και οι ιδιοκτήτες του ήταν μόνο αριστοκράτες. Το Akita ανήκει σε μια ισχυρή, ανεξάρτητη και κυρίαρχη φυλή, συνήθως απόμακρος με τους ξένους, αλλά στοργικός με τα μέλη της οικογένειας.
Τα πρώτα σκυλιά εμφανίστηκαν στην Ιαπωνία περίπου 2000 χρόνια πριν. Πρόγονος της φυλής αυτής λέγεται ότι είναι το Τσόου-Τσόου, ωστόσο από τις 6 φυλές που δημιουργήθηκαν τότε, οι υπόλοιπες έχουν εκλείψει.
Πρόκειται για μια καθαρά ελληνική φυλή, που εκτράφηκε και χρησιμοποιήθηκε, από την αρχαία ελληνική φυλή των Μολοσσών, στην κλασσική εποχή, αλλά και αργότερα, από τον Μέγα Αλέξανδρο, στις εκστρατείες του, που διέδωσαν το ελληνικό πολιτισμό και πνεύμα στον τότε γνωστό κόσμο. Υπέροχα σκυλιά, σκληραγωγημένα και πιστά, απαραίτητο εργαλείο των κτηνοτρόφων και όχι μόνο.
Χρησιμοποίησαν αυτή τη φυλή στο κυνήγι, όπως αγριογούρουνων και ελαφιών. Τα Σικόκου Iνου είναι μερικές από τις πιο αγνές φυλές σκυλιών συνδεδεμένων με τον απομακρυσμένο χαρακτήρα της περιοχής Shikoku.
Το όνομα Borzoi προέρχεται από τις ρωσικές λέξεις Borzaja Sobaka που σημαίνουν "σκύλος γρήγορος σαν τον άνεμο". Η φυλή αναπτύχθηκε ανατολικά των Ουραλίων. Για εκατοντάδες χρόνια η ρωσική αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τα Μπορζόι για το κυνήγι κυρίως λύκων και λαγών.