Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Εξαιρετικά αφοσιωμένος, ο Ελληνικός Ιχνηλάτης, έχει ιδιαίτερα προσόντα, είναι πολύ ευγενικός στους τρόπους του, φιλικός και στοργικός. Πληγώνεται όταν παραμελείται και μπορεί να γίνει επιθετικός.
Αγροτόσκυλο, με γερό και ελαφρύ σκελετό, είναι πολύ γρήγορος στο τρέξιμό του και πολύ αποδοτικός στην κυνηγετική συνήθως εργασία του.
Είναι ένα χαρούμενο σκύλι το Κοτόν, που μοιάζει λίγο με τα γνωστά μας γκριφόν. Η ουρά του είναι πλούσια σε τρίχωμα και γυρίζει προς τα πάνω. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ιατρικές αδυναμίες και ζεί πάνω από 20 χρόνια. Συντροφιά απίθανη γιατί μέσα στο σπίτι είναι ένα ιδιαίτερα καθαρό σκυλί και δεν επιτίθεται σε έπιπλα και καθίσματα. Πάντα χαρούμενο ακόμα και στο μπάνιο του.
Ο Κρητικός ιχνηλάτης η Κρητική Λαγωνίκα είναι η αρχαιότερη φυλή σκύλων της Ευρώπης με πατρίδα την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Κρήτη ! Ο σκύλος αυτός είναι γέννημα θρέμμα των γκρεμών, των πεδιάδων, των δασών και των βράχων της Κρήτης, είναι γνωστός εδώ και 4.000 χρόνια για να κινδυνέψει με εξαφάνιση στις μέρες μας.
Στα τούρκικα, Akbas - όπως είναι η αυθεντική ονομασία της ράτσας - σημαίνει "λευκό κεφάλι".
Η δύσκολη, επιθετική προς τους άγνωστους συμπεριφορά του Akbash οφείλεται στην καταγωγή του, η οποία αφορούσε στη φύλαξη κοπαδιών και την προστασία τους από λύκους και αρκούδες.
Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
