Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Είναι ένα χαρούμενο σκύλι το Κοτόν, που μοιάζει λίγο με τα γνωστά μας γκριφόν. Η ουρά του είναι πλούσια σε τρίχωμα και γυρίζει προς τα πάνω. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ιατρικές αδυναμίες και ζεί πάνω από 20 χρόνια. Συντροφιά απίθανη γιατί μέσα στο σπίτι είναι ένα ιδιαίτερα καθαρό σκυλί και δεν επιτίθεται σε έπιπλα και καθίσματα. Πάντα χαρούμενο ακόμα και στο μπάνιο του.
Δημιουργήθηκε γύρω στο1825 από ανθρακωρύχους της αγγλικής περιοχής Cuber- land, για να εξολοθρεύει τους ποντικούς μέσα στα ορυχεία.
Η εξωτερική μορφολογική διάπλαση του σκύλου της φυλής αυτής διαφέρει από εκείνη των Τερριέ. Μοιάζει πολύ με αρνάκι.
Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνονται τα μάτια που είναι πολύ σαφή, από κιτρινωπό ή πορτοκαλί η απόχρωση τους, τα οπίσθια τους που είναι υψηλότερα του εμπρόσθιου τμήματος, των ώμων δηλαδή και ένα διπλό παλτό που τείνει να κάνει κύμα στους ώμους, τον αυχένα, την πλάτη και τα φιλέτα. Το αδιάβροχο παλτό έχει ελαφρύ λίπος και συχνά συνδέεται με μια ελαφρά μυρωδιά.