Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Τα αξιαγάπητα και γνωστά μας Κανίς είναι από τα πιό διαδεδομένα σκυλιά συντροφιάς και όχι άδικα.Είναι τρυφερά, χαδιάρικα και είναι από τα σκυλιά που δε μαδούν ποτέ.
Ένας μακρύτριχος, σκληρότριχος τύπος με κρεμαστά αυτιά. Απαντάται σε τρία μεγέθη και μιά πυγμαία παραλλαγή. Το μεσαίο μέγεθος είναι το πλέον διαδεδομένο. Η γούνα του είναι ίσια ή ελαφρά κυμματιστή, διπλή με σκληρό εξωτερικό μανδύα και μαλακό υπομανδύα. Τα χρώματα παρουσιάζουν εξαιρετική ποικιλία και οποιοσδήποτε συνδυασμός ειναι θεωρητικά δυνατός.
Αφού επέζησαν από το ναυάγιο του Τιτανικού δεν φοβούνται τίποτα τα πεκινουά που έχουν εξαπλωθεί ταχύτατα σε όλο το κόσμο. Στην αρχή η φυλή δημιουργήθηκε για τις κυρίες των κινέζων αυτοκρατόρων, κυρίως για τις γυναίκες και την αυτοκράτειρα. Τώρα το έχουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί.
Είναι ένα χαρούμενο σκύλι το Κοτόν, που μοιάζει λίγο με τα γνωστά μας γκριφόν. Η ουρά του είναι πλούσια σε τρίχωμα και γυρίζει προς τα πάνω. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ιατρικές αδυναμίες και ζεί πάνω από 20 χρόνια. Συντροφιά απίθανη γιατί μέσα στο σπίτι είναι ένα ιδιαίτερα καθαρό σκυλί και δεν επιτίθεται σε έπιπλα και καθίσματα. Πάντα χαρούμενο ακόμα και στο μπάνιο του.
Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Αυτό το μικρόσωμο και τόσο χαριτωμένο σκυλί της Χαβάη, δεν αγαπήθηκε άδικα σε αυτό τον παράδεισο επί της γης. Χαρούμενο και ενεργητικό είναι η καλύτερη συντροφιά για τα παιδιά και στο σπίτι και στις εξορμήσεις στη θάλασσα.
Αυτή η μικρόσωμη ράτσα, που η καταγωγή της μέσα στην Ασιατική γη χάνεται στα βάθη των αιώνων, είναι μια πολύ φιλική φυλή που απολαμβάνει την συντροφιά της οικογένειας και των παιδιών ιδιαίτερα. Μπορεί να ζήσει αποκλειστικά μέσα στο σπίτι και η καθημερινή βόλτα μπορεί να είναι μόνο για λόγους κοινωνικοποίησης.
Το Χόλο, μια μεξικάνικη άτριχη φυλή σκύλου, που βρέθηκε εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια στο Μεξικό, την συναντάμε σε τρία μεγέθη και πολλές φορές όχι εντελώς άτριχο αλλά με μια επικάλυψη κοντής τρίχας. Βρέθηκε σε αρχαίες τοιχογραφίες και σήμερα είναι ένα σκυλί συντροφιάς αλλά κάνει και για αγρόκτημα και για κυνήγι.
Αυτός ο αλητάμπουρας με την πονηρή μουσουδίτσα και το πανέξυπνο βλέμμα, πάντα έτοιμος για σκανδαλιά, είναι ένα σκυλάκι που ξεκίνησε σαν ράτσα από τους δρόμους των Βρυξελλών και χάρη στα προσόντα του μπήκε στα σπίτια, στα σαλόνια και στούς πίνακες των μεγάλων ζωγράφων. Μπράβο του!
Είναι το σκυλί με τις πιο πολλές συμμετοχές στον κινηματογράφο και στη τηλεόραση, είναι πολύ έξυπνο και συγχρόνως σκυλί των εντολών. Στο I love Lucy, στον μάγο του Oz, στην ταινία Bright Eyes με την Σίρλευ Τεμπλ. Μερικές φορές ίσως πρέπει να του μάθουμε να κάνει πίσω όταν εμπλέκεται σε καυγάδες με μεγαλύτερα σκυλιά. Ένας από τους λόγους που πρέπει να βγαίνει έξω με λουρί.
Είναι μικρόσωμο με μεγάλο κεφάλι και είναι συγχρόνως φίλος και ανεξάρτητος, έξυπνος και αστείος, πεισματάρης και υπομονετικός. Το αθάνατο πνεύμα των τερριέ ευθύνεται για τον ήσυχο και φιλικό του χαρακτήρα που μπορεί να αλλάξει όταν κινδυνεύει ή αυτός, ή οι αγαπημένοι του.
Δημιουργήθηκε γύρω στο1825 από ανθρακωρύχους της αγγλικής περιοχής Cuber- land, για να εξολοθρεύει τους ποντικούς μέσα στα ορυχεία.
Η εξωτερική μορφολογική διάπλαση του σκύλου της φυλής αυτής διαφέρει από εκείνη των Τερριέ. Μοιάζει πολύ με αρνάκι.
