Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.

Είναι φιλικό, ευαίσθητο και πανέξυπνο σκυλί που δένεται με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τα παιδιά και του αρέσει να τα συντροφεύει στα παιχνίδια τους. Εκπαιδεύεται εύκολα και μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι πανέξυπνο σκυλί, κάνει αυτό που θες, πριν καν το ζητήσεις.

Το πόιντερ ενώ ανατράφηκε και επιλέχτηκε για κυνηγόσκυλο και είναι πολύ καλό σε αυτό, εν τούτοις είναι ένα πολύ καλό σκυλί για σπίτι και οικογένεια γιατί αγαπάει με πάθος τους ανθρώπους και τα μικρά παιδιά της οικογένειας. Eίναι ένα χαρούμενο και παιχνιδιάρικο σκυλί, η χαρά της ζωής δηλαδή.

Το Γουίπετ θεωρείται απόγονος του ιταλικού Γκρέιχαουντ. Λόγω της ταχύτητάς του χρησιμοποιήθηκε στο κυνήγι του λαγού και σε αγώνες δρόμου.

Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.

Το Αζαγουάκ (Azawakh) είναι σύντροφος και πλήρες μέλος της οικογένειας των ανθρώπων της Σαχάρας για εκατοντάδες χρόνια. Το ξέρατε; Αυτό το λυγερόκορμο σκυλί με το ιδιαίτερο περπάτημα και τον ακούραστο καλπασμό, ακόμα και κάτω από τον καυτό ήλιο της Αφρικής, εκτός από το κυνήγι είναι και φύλακας και υπερασπιστής των οικείων του.

Είναι μια φυλή του τεριέ τύπου που προέρχεται από Airedale, μια γεωγραφική περιοχή στο Γιορκσάιρ στην Αγγλία.