Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Είναι όμορφος και το ξέρει αυτός ο τρομερός, μικρόσωμος Γερμανός σκύλος. Θέλει να είναι το κέντρο της προσοχής σας, γι'αυτό μην τον αγνοήσετε!
Απόγονος των ιερών σκύλων των μοναχών του Θιβέτ, που θεωρούσαν ότι διώχνει τα κακά πνεύματα, το Σιχ Τσου σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μικρόσωμα κατοικίδια.
Μικρόσωμα, χαριτωμένα σκυλάκια από το Μεξικό: αυτά είναι τα Τσιουάουα. Πανέξυπνα, φύλακες παρά το μικρό τους μέγεθος και υπομονετικά όταν τα μεταφέρουμε μέσα στη τσάντα μας. Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά σκυλιά, σίγουρα όμως είναι από τα πιο δημοφιλή!
Τα πρώτα σκυλιά εμφανίστηκαν στην Ιαπωνία περίπου 2000 χρόνια πριν. Πρόγονος της φυλής αυτής λέγεται ότι είναι το Τσόου-Τσόου, ωστόσο από τις 6 φυλές που δημιουργήθηκαν τότε, οι υπόλοιπες έχουν εκλείψει.
Από τα πιό πεισματάρικα σκυλιά μικρού μεγέθους που αποζητούν την ανθρώπινη παρουσία. Άριστοι κυνηγοί και καταπληκτικοί στο να χώνονται παντού. Γαβγίζουν πολύ και κλαίνε όταν μένουν μόνα τους. Κατά τα άλλα είναι αξιαγάπητα και θα σας κάνουν να γελάσετε πολύ με τα περίεργα σκέρτσα τους και το ιδιαίτερο περπάτημά τους.
Στο Θιβέτ υπήρχε από πολύ παλιά και το χρησιμοποιούσαν σαν συνοδό και σαν φύλακα σε ναούς και σπίτια και ήταν πολύ αγαπητό σε μοναχούς και ευγενείς.
Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
