Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.

Ένα από τα πιο αξιαγάπητα και δημοφιλή οικογενειακά σκυλιά. Πάντα χαρούμενο, πολύ καθαρό, γεμάτο υγεία και ενέργεια. Αυτό το σκυλί δεν χρειάζεται σχεδόν τίποτα άλλο πέρα από αγάπη και συντροφικότητα.

Τα αξιαγάπητα και γνωστά μας Κανίς είναι από τα πιό διαδεδομένα σκυλιά συντροφιάς και όχι άδικα.Είναι τρυφερά, χαδιάρικα και είναι από τα σκυλιά που δε μαδούν ποτέ.

Η συγκεκριμένη ράτσα σκυλιού προέρχεται από το Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ, το οποίο είχε εμφανιστεί από το 16ο αιώνα.

Το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο της αλεπούς. Η ουρά του είναι πολύ κοντή και το τρίχωμά του επίσης μεσαίου μήκους και μέτρια σκληρό, ο χρωματισμός του είναι συνήθως κόκκινος, μαύρος ή καστανοκόκκινος, με ή χωρίς λευκές κηλίδες στο στήθος, τα άκρα και το λαιμό. Ο Κόργκι Πέμπροκ είναι από παράδοση ο αγαπημένος σκύλος της βασιλικής οικογένειας της Μ. Βρετανίας.

Στο Θιβέτ υπήρχε από πολύ παλιά και το χρησιμοποιούσαν σαν συνοδό και σαν φύλακα σε ναούς και σπίτια και ήταν πολύ αγαπητό σε μοναχούς και ευγενείς.

Οι Ιάπωνες δημιούργησαν μια φυλή τόσο ξεχωριστή από τα άλλα σκυλιά, που στην Ιαπωνία, θεωρήθηκε σκυλί εργασίας, βοηθός ζώων, ενώ η ιαπωνική ράτσα Chin είναι αυστηρά για ευχάριστη συντροφιά ανθρώπων.

Έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες της ζωής στην πόλη. Κοιμάται μέσα στο σπίτι, είναι καθαρό, δεν είναι θορυβώδες όσο τα άλλα Τεριέ, έχει ανάγκη μέτριας ποσότητας τροφής και μια μεγάλη καθημερινή βόλτα είναι αρκετή για να εκτονωθεί.

Αυτός ο αλητάμπουρας με την πονηρή μουσουδίτσα και το πανέξυπνο βλέμμα, πάντα έτοιμος για σκανδαλιά, είναι ένα σκυλάκι που ξεκίνησε σαν ράτσα από τους δρόμους των Βρυξελλών και χάρη στα προσόντα του μπήκε στα σπίτια, στα σαλόνια και στούς πίνακες των μεγάλων ζωγράφων. Μπράβο του!