Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Στην πατρίδα του, η φυλή εξακολουθεί να χρησιμοποιείται κυρίως ως ένα σκυλί κυνηγιού. Η φυλή είναι φιλική και σε γενικές γραμμές αγαπά τα παιδιά, έτσι ώστε το σκυλί να είναι κατάλληλο για οικογενειακή ζωή. Η φινλανδική Spitz είναι το εθνικό σκυλί της Φινλανδίας από το 1979. Η φινλανδική Spitz μοιάζει με μια αλεπού.
Δημιουργήθηκε γύρω στο1825 από ανθρακωρύχους της αγγλικής περιοχής Cuber- land, για να εξολοθρεύει τους ποντικούς μέσα στα ορυχεία.
Η εξωτερική μορφολογική διάπλαση του σκύλου της φυλής αυτής διαφέρει από εκείνη των Τερριέ. Μοιάζει πολύ με αρνάκι.
