Μικρόσωμα, χαριτωμένα σκυλάκια από το Μεξικό: αυτά είναι τα Τσιουάουα. Πανέξυπνα, φύλακες παρά το μικρό τους μέγεθος και υπομονετικά όταν τα μεταφέρουμε μέσα στη τσάντα μας. Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά σκυλιά, σίγουρα όμως είναι από τα πιο δημοφιλή!
Τα Δαλματίας εκτράφηκαν για να τρέχουν από κάτω ή δίπλα σε καρότσες αλόγων και έτσι έχουν τεράστια ποσότητα ενέργειας και περισσό σθένος. Δεν τους αρέσει να κάθονται άπρακτα όλη την ημέρα.
Είναι ένα χαρούμενο σκύλι το Κοτόν, που μοιάζει λίγο με τα γνωστά μας γκριφόν. Η ουρά του είναι πλούσια σε τρίχωμα και γυρίζει προς τα πάνω. Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ιατρικές αδυναμίες και ζεί πάνω από 20 χρόνια. Συντροφιά απίθανη γιατί μέσα στο σπίτι είναι ένα ιδιαίτερα καθαρό σκυλί και δεν επιτίθεται σε έπιπλα και καθίσματα. Πάντα χαρούμενο ακόμα και στο μπάνιο του.
Το Αφγανικό Λαγωνικό χρησιμοποιούταν παλιά για φύλαξη κοπαδιών αλλά και στο κυνήγι. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως σαν σύντροφος. Είναι σκυλί πιστό, γλυκό και τρυφερό με την οικογένεια του, επιφυλακτικό όμως με τους ξένους. Ίσως το ωραιότερο σκυλί που υπάρχει με το υπέροχο περπάτημα και τα εκφραστικά του μάτια.Τα αυτιά του πλαισιώνουν το πρόσωπο και νομίζει κανείς ότι είναι μια περίτεχνη κόμμωση.
Το κυνηγόσκυλο Bruno Jura είναι ένα σκυλί, που αναπτύχθηκε στο Μεσαίωνα για κυνήγι στα όρη Jura στα Γαλλοελβετικά σύνορα. Βρίσκεται σε μια ποικιλία χρωμάτων και διαθέτει ένα ευρύ κεφάλι και βαριές ρυτίδες, που το διαφοροποιούν από τις άλλες ελβετικές ράτσες κυνηγόσκυλων. Είναι γνωστό για το κυνήγι της αλεπούς, του λαγού και μερικές φορές κυνηγά ακόμη και μικρά ελάφια.
Προέρχεται από τις πιο παλιές ράτσες του κόσμου. Υπάρχουν απεικονίσεις του στους τάφους των Φαραώ και αρκετοί πιστεύουν ότι το κεφάλι ζώου που είχε ο θεός Άνουβις ανήκε σε ένα τέτοιο σκυλί. Το πιθανότερο είναι να ήρθε από στις Βαλεαρίδες νήσους.