Στις αρχές του 18ου αιώνα οι Ευρωπαίοι μετανάστες ψαράδες που αλίευαν στα κρύα νερά της Νέας Γης, χρησιμοποιούσαν σαν βοηθούς αυτά τα σκυλιά που είχαν την ικανότητα να επαναφέρουν τα ψάρια που είχαν πέσει από τις βάρκες και να τραβούν στην ακτή τα δίκτυα των ψαράδων. Είναι ο σκύλος του ψαρά! Πάντα ψαρεύει, λίγο ακόμα φαγητό.

Το χρώμα του τριχώματός του είναι θέμα μεγάλης συζήτησης. Για το Kennel Club (Ηνωμένο Βασίλειο), η αμερικανική λέσχη και το Αυστραλιανό Εθνικό Συμβούλιο Kennel, μερικώς χρωματισμένα ιταλικά σκυλιά κυνοδρομίων είναι αποδεκτά, ενώ η Διεθνής Κυνολογική θεωρεί πρότυπο για διεθνείς εκθέσεις μόνο με λευκό στο στήθος και τα πόδια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.

Το Αφγανικό Λαγωνικό χρησιμοποιούταν παλιά για φύλαξη κοπαδιών αλλά και στο κυνήγι. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως σαν σύντροφος. Είναι σκυλί πιστό, γλυκό και τρυφερό με την οικογένεια του, επιφυλακτικό όμως με τους ξένους. Ίσως το ωραιότερο σκυλί που υπάρχει με το υπέροχο περπάτημα και τα εκφραστικά του μάτια.Τα αυτιά του πλαισιώνουν το πρόσωπο και νομίζει κανείς ότι είναι μια περίτεχνη κόμμωση.

Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνονται τα μάτια που είναι πολύ σαφή, από κιτρινωπό ή πορτοκαλί η απόχρωση τους, τα οπίσθια τους που είναι υψηλότερα του εμπρόσθιου τμήματος, των ώμων δηλαδή και ένα διπλό παλτό που τείνει να κάνει κύμα στους ώμους, τον αυχένα, την πλάτη και τα φιλέτα. Το αδιάβροχο παλτό έχει ελαφρύ λίπος και συχνά συνδέεται με μια ελαφρά μυρωδιά.