Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Στις αρχές του 18ου αιώνα οι Ευρωπαίοι μετανάστες ψαράδες που αλίευαν στα κρύα νερά της Νέας Γης, χρησιμοποιούσαν σαν βοηθούς αυτά τα σκυλιά που είχαν την ικανότητα να επαναφέρουν τα ψάρια που είχαν πέσει από τις βάρκες και να τραβούν στην ακτή τα δίκτυα των ψαράδων. Είναι ο σκύλος του ψαρά! Πάντα ψαρεύει, λίγο ακόμα φαγητό.
Από τότε που το επέλεξε σαν σκυλί της οικογένειας ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, η ράτσα του σκύλου έγινε μόδα. Και είναι και σπάνιο, γιατί μέχρι τώρα περιοριζόταν στα σύνορα της Πορτογαλίας, ένα σκύλι που λένε πως είναι για τους αλλεργικούς αλλά δεν έχει πιστοποιηθεί μέχρι στιγμής.
Το πορτογαλικό σκυλί του νερού είναι μια αρκετά σπάνια ράτσα. Μόνο 15 συμμετέχοντες για πορτογαλικά σκυλιά νερού έγιναν στον Αγγλικό Crufts διαγωνισμό το 2002. Αν και μερικοί κτηνοτρόφοι ισχυρίζονται ότι είναι μια υποαλλεργική φυλή σκυλιών, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να στηρίζουν τον ισχυρισμό ότι υποαλλεργικές φυλές σκυλιών υπάρχουν.
Είναι μια φυλή σκύλου που προήλθε από την Σικελία, μεσαίου μεγέθους, που μοιάζουν με το κυνηγόσκυλο του Φαραώ. Αυτά τα μεσαίου μεγέθους σκυλιά αρχικά χρησιμοποιήθηκαν σαν κυνηγόσκυλα για λαγό στα ιδιαίτερα εδάφη της Αίτνας. Το Κιρνέτο ντελ Αίτνα μπορεί να λειτουργήσει σαν κυνηγόσκυλο για πολλές ώρες χωρίς φαγητό και νερό. Η φυλή έχει μια έντονη αίσθηση της όσφησης.