Το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς. Και βέβαια έχουμε, το κοκόνι. Είναι τόσο χαριτωμένο και έξυπνο που δεν το διάλεξαν τυχαία οι προγονοί μας για συντροφιά στα σπίτια τους. Πάντα χαρούμενο, ανεξάρτητο και φουντωτό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πεκινουά ή ένα τεριέ.
Εξαιρετικά αφοσιωμένος, ο Ελληνικός Ιχνηλάτης, έχει ιδιαίτερα προσόντα, είναι πολύ ευγενικός στους τρόπους του, φιλικός και στοργικός. Πληγώνεται όταν παραμελείται και μπορεί να γίνει επιθετικός.
Αγροτόσκυλο, με γερό και ελαφρύ σκελετό, είναι πολύ γρήγορος στο τρέξιμό του και πολύ αποδοτικός στην κυνηγετική συνήθως εργασία του.
Το Χάσκυ της Σιβηρίας είναι ένα σκληροτράχηλο και εργατικό σκυλί. Μόνο οι δυνατότερες ράτσες σκυλιών επιβίωσαν στους κρύους χειμώνες της Σιβηρίας και η φυλή έγινε πολύ ανθεκτική. Είναι όμως και ένας πιστός φίλος που δένεται με τα μικρά παιδιά.
Το Σαμογιέντ, είναι ένα έμφυτα καλό και τρυφερό σκυλί, που τρέφει μεγάλη στοργή για τους ανθρώπους και ειδικά τα παιδιά. Η ομορφιά του, με ατού το χαμόγελό του που εκτείνεται από το ένα αυτί στο άλλο, θα προκαλέσει την προσοχή και τον θαυμασμό σας όταν το αντικρίσετε.
Ο Κρητικός ιχνηλάτης η Κρητική Λαγωνίκα είναι η αρχαιότερη φυλή σκύλων της Ευρώπης με πατρίδα την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Κρήτη ! Ο σκύλος αυτός είναι γέννημα θρέμμα των γκρεμών, των πεδιάδων, των δασών και των βράχων της Κρήτης, είναι γνωστός εδώ και 4.000 χρόνια για να κινδυνέψει με εξαφάνιση στις μέρες μας.
Στα τούρκικα, Akbas - όπως είναι η αυθεντική ονομασία της ράτσας - σημαίνει "λευκό κεφάλι".
Η δύσκολη, επιθετική προς τους άγνωστους συμπεριφορά του Akbash οφείλεται στην καταγωγή του, η οποία αφορούσε στη φύλαξη κοπαδιών και την προστασία τους από λύκους και αρκούδες.
Το Αζαγουάκ (Azawakh) είναι σύντροφος και πλήρες μέλος της οικογένειας των ανθρώπων της Σαχάρας για εκατοντάδες χρόνια. Το ξέρατε; Αυτό το λυγερόκορμο σκυλί με το ιδιαίτερο περπάτημα και τον ακούραστο καλπασμό, ακόμα και κάτω από τον καυτό ήλιο της Αφρικής, εκτός από το κυνήγι είναι και φύλακας και υπερασπιστής των οικείων του.