Στις αρχές του 18ου αιώνα οι Ευρωπαίοι μετανάστες ψαράδες που αλίευαν στα κρύα νερά της Νέας Γης, χρησιμοποιούσαν σαν βοηθούς αυτά τα σκυλιά που είχαν την ικανότητα να επαναφέρουν τα ψάρια που είχαν πέσει από τις βάρκες και να τραβούν στην ακτή τα δίκτυα των ψαράδων. Είναι ο σκύλος του ψαρά! Πάντα ψαρεύει, λίγο ακόμα φαγητό.
Απόγονος των ιερών σκύλων των μοναχών του Θιβέτ, που θεωρούσαν ότι διώχνει τα κακά πνεύματα, το Σιχ Τσου σήμερα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μικρόσωμα κατοικίδια.
Στο Θιβέτ υπήρχε από πολύ παλιά και το χρησιμοποιούσαν σαν συνοδό και σαν φύλακα σε ναούς και σπίτια και ήταν πολύ αγαπητό σε μοναχούς και ευγενείς.
Αυτός ο αλητάμπουρας με την πονηρή μουσουδίτσα και το πανέξυπνο βλέμμα, πάντα έτοιμος για σκανδαλιά, είναι ένα σκυλάκι που ξεκίνησε σαν ράτσα από τους δρόμους των Βρυξελλών και χάρη στα προσόντα του μπήκε στα σπίτια, στα σαλόνια και στούς πίνακες των μεγάλων ζωγράφων. Μπράβο του!
Το Σλούγκι είναι μια σπάνια ράτσα κυνηγόσκυλων όρασης και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Οι πρόγονοί του ήρθαν από την Ανατολή στην Β. Αφρική αρκετούς αιώνες πριν.