Το Ιρλανδικό γουλφχάουντ είναι αυτό που λέει το ονομά του, σκυλί για να τα βάλει με λύκους. Πελώριο, αλλά ευγενικό. Τρομερό στην όψη, αλλά τρυφερό στην καρδιά, αφού αγαπάει και προστατεύει τα παιδιά. Το τριχωμά του τραχύ και σε πολλά χρώματα και η μουσούδα του μακριά με δυνατό δάγκωμα.
Για να έχετε ένα τέτοιο σκυλί πρέπει να έχετε πολύ χώρο να κινείται, δεν κάνει για διαμέρισμα, ούτε καν για σπίτι με αυλή. Ενώ από την φύση τους είναι ήρεμα και ήσυχα σκυλιά, θέλουν το δεσμό με την οικογένεια και μπορεί να γίνουν καταστροφικά αν αφεθούν μόνα τους για καιρό. Οι ρωμαίοι τον παλιό εκείνο καιρό τα φοβόντουσαν πολύ αυτά τα σκυλιά που κάποτε χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και για πολεμικό σκοπό.
Ενώ είναι ευγενικά και ήρεμα σκυλιά, μπορεί να εμφανίσουν επιθετική τάση, σε μορφή που να τον χαρακτηρίζουμε ατρόμητο, αν κινδυνέψει η οικογένειά του και οι αγαπημένοι του. Είναι μεγάλη ευθύνη να μεγαλώσεις ένα τέτοιο γίγαντα με τον κατάλληλο τρόπο.
Το χρησιμοποίησαν για το κυνήγι των λύκων και των αγριόχοιρων. Αυτό το τεράστιο σκυλί το βρίσκουμε σε όλες τις γκραβούρες, στα σπίτια των ευγενών και στα μεσαιωνικά κάστρα σε περίοπτη θέση. Κάτι θα ξέρανε εκείνοι οι παλιοί για τις ικανότητές του. Όταν σταθεί στα δύο του πόδια μπορεί να φτάσει σε ύψος πάνω από 1.80 ύψος.Οι αρχαίοι Κέλτες το είχαν στην ανθρώπινη ομάδα από το 273 πχ.
Πολύ λίγα αλλά σοβαρά ιατρικά προβλήματα, όπως καρκίνος και προβλήματα στα πόδια του. Πολύ ασβέστιο χρειάζεται για τα οστά του από μικρή ηλικία.
