Προχθές, στον Πειραιά είδα τα εκπληκτικότερα σκυλιά που υπάρχουν. ΑΔΕΣΠΟΤΑ! Φιλικά, νοήμοντα όντα, σωστοί κύριοι και κυρίες. Ειλικρινά τα λαχτάρησα, ήθελα να πάρω ένα από αυτά στο σπίτι, να του δώσω στέγη και τροφή. Λέω σε ένα από αυτά τα σκυλιά:
-Μεγάλε θέλεις να έρθεις μαζί μου;
Με κοιτάει και σηκώνεται.
Πήγε ένα βήμα μπροστά, σταμάτησε και γύρισε και με ξανακοίταξε, περιμένοντας.
Κατάλαβα και τον ακολούθησα. Κάπου με πήγαινε.
Μετά από περπάτημα μισής ώρας με πήγε στην οικογένειά του.
Εδώ σταματούν τα σχόλια. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Υ.γ. Ούτε και εγώ θα έφευγα στη θέση του, αυτό είναι μάθημα ζωής. Πρώτα οι αδύναμοι!
Αυτά είναι τα αδέσποτα! Αν σας προτιμήσουν κάτι καλό έχετε κάνει στη ζωή σας.