Το Αζαγουάκ μοιάζει στην όψη με τα κυνηγόσκυλα της Μέσης Ανατολής και της Ινδίας, αλλά διαφέρουν αρκετά για να έχουν δικό τους πρότυπο φυλής. Είναι εξαιρετικά κυνηγόσκυλα. Τα πίσω πόδια τους είναι μακρύτερα από τα μπροστά και μοιάζουν λίγο σαν να κατηφορίζουν. Έχουν αμυγδαλωτά μάτια και ένα ιδιαίτερο βάδισμα που τα κάνει ιδιαιτέρως ωραία. Το δέρμα τους είναι ένα με το σώμα τους και η γούνα τους έχει πολύ μικρές σε μήκος τρίχες και στην κοιλιά σχεδόν δεν υπάρχει καθόλου τρίχωμα. Τα Azawakh είναι απίστευτα υγιή κυνηγόσκυλα και οι τραυματισμοί τους είναι σπάνιοι. Το πιο καταπληκτικό είναι, πως αν τραυματιστούν, τα Αζαγουάκ μπορούν και θεραπεύουν μόνα τους το τραύμα και μάλιστα γρήγορα.

Τρέχει ευχάριστα σε 40 βαθμούς κελσίου, του αρέσει η βροχή και το κρύο, τουλάχιστον σε πολλά από αυτά και είναι πολύ κοινωνικό και συναισθηματικό, αλλά συγχρόνως και κυκλοθυμικό και ανεξάρτητο. Του αρέσει να ζει σε ομάδες σκύλων και να φυλάνε μαζί το χώρο τους. Στο κυνήγι της γαζέλας και του λαγού κυνηγούν ομαδικά. Παρόλο που μοιάζουν με το Σαλούτι δεν έχουν συγγενική σχέση. Όταν ανιχνεύτηκε το DNA τους, βρέθηκε μια σπάνια ισομεράση γλυκόζης, που την συναντάμε σε τσακάλια, αλεπούδες και λύκους. Μπορεί κάποιος μακρινός πρόγονος να ζευγάρωσε με αφρικανικά τσακάλια και έκτοτε να κληρονομήθηκε.

Τα Azawakh παρουσιάζουν, λόγω του περιβάλλοντος ζωής τους μια σειρά από χαρακτηριστικά που δεν απώλεσαν με τα χρόνια. Είναι πολύ καχύποπτα με τους ξένους. Έχουν ισχυρό ένστικτο για να σκάψουν φωλιές. Έχουν μια γλώσσα με διάφορους λαρυγγισμούς και φωνήματα σαν να καλούν τους συντρόφους τους. Κυνηγούν ομαδικά. Έχουν πολύπλοκη ιεραρχία. Και τέλος έχουν έναν επιπλέον προγόμφιο. Απίθανο!