Ο George Hall και η οικογένειά του έφθασαν στην αποικία της Νέας Νότιας Ουαλίας το 1802. Εκείνη την εποχή η εκτροφή των βοοειδών ήταν η μόνη εργασία εκεί, στην μακρινή Αυστραλία και μερικά κοπάδια προβάτων υπήρχαν, αλλά πρώτα ήταν τα βοοειδή. Ο Χόλλ είχε φέρει τα τυπικά τσοπανόσκυλα από τη Βρετανία, αλλά δεν τα έβγαζαν πέρα στα περάσματα των κοπαδιών. Και τα ίδια τα βοοειδή χάθηκαν, 200 τον αριθμό, σε κακοτράχαλα μονοπάτια και θάμνους. Λένε ότι ο Χόλλ θύμωσε πάρα πολύ και σκέφτηκε να βάλει τα σκυλιά να ζευγαρώσουν με ντίγκο.
Εξημέρωσε μερικά και έγιναν τα ζευγαρώματα και οι γέννες. Όταν τα δοκίμασε στην δουλειά των βοοειδών, να μαζεύουν και να κατευθύνουν το κοπάδι, η ευχαρίστηση ξεχύλιζε. Τα είχαν καταφέρει καταπληκτικά. Και ιδού γεννήθηκε ο κροκοδειλάκιας κατλ, το αστραλέζικο ποιμενικό βοοειδών. Η φυλή δεν μετανάστευσε μόνο στην Αμερική, αλλά και στον Καναδά, για τον ίδιο σκοπό και πάντα αυτά τα σκυλιά τα κατάφεραν περίφημα.
Είναι ένα δυνατό σκυλί αν και όχι τόσο μεγαλόσωμο, με περίεργο τρίχωμα, όρθια αυτιά και ευφυέστατο. Δεν παρουσιάζει σχεδόν καμία αρρώστια μέχρι τα βαθιά του γεράματα, εκτός από προβλήματα στα μάτια. Ο καλλωπισμός του είναι ελάχιστος και η ταχύτητα και ακρίβειά του εκπληκτική. Στο Τέξας το χρησιμοποιούν για τα ροντέο και τα κοπάδια τους, και πάντα είναι ευχαριστημένοι όλοι, άνθρωποι και σκύλοι. Ένα σκυλί που λατρεύει αυτό που κάνει.
Εμφανίστηκε γύρω στα 1800 στην αυστραλία και η χρησιμότητά του ήταν στα κοπάδια των βοοειδών, τσοπάνης δηλαδή. Πως απέφευγε τα δαγκώματα ή τις κλωτσιές των βοδιών; Με την ταχύτητα και την ευστροφία του. Δάγκωνε ελαφρά τα πόδια και έφευγε σαν σφαίρα.
Οι πιο κοινές αιτίες θανάτου είναι ο καρκίνος και το εγκεφαλικό επεισόδιο.
